آیا تا به حال برایتان پیش آمده که هنگام باز کردن یک وب سایت خارجی، با کاهش ناگهانی سرعت اینترنت روبه رو شوید یا اصلاً موفق به بارگذاری آن نشوید؟ ممکن است در چنین لحظه ای با خود فکر کرده باشید: مگر اینترنت نباید بدون مرز باشد؟ چرا این محدودیت ها وجود دارند؟ واقعیت این است که ما با دو نوع اینترنت سروکار داریم: اینترنت ملی و اینترنت بین المللی. هرکدام از این ها ویژگی ها، مزایا و محدودیت های خاص خود را دارند.
در این مقاله فرفره به صورت جامع و شفاف به بررسی تفاوت اینترنت ملی و بین المللی می پردازیم. شما خواهید فهمید هر کدام از این دو چه هستند، چه نقشی در زندگی دیجیتال امروز ما دارند، مزایا و معایب آن چیست و حتی از نظر هزینه چگونه با هم تفاوت دارند. اگر شما هم به دنبال درک درست و منطقی از این دو نوع اینترنت هستید، تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
اینترنت ملی چیست؟
اینترنت ملی، شبکه ای درون کشوری است که به کاربران اجازه می دهد تنها به وب سایت ها و سرویس هایی دسترسی داشته باشند که در داخل مرزهای همان کشور میزبانی شده اند. این شبکه از دیتاسنترها، سرورها و تجهیزات ارتباطی بومی استفاده می کند و مسیر عبور داده ها از طریق زیرساخت های داخلی تنظیم می شود.
اهداف راه اندازی
یکی از اهداف کلیدی راه اندازی اینترنت ملی، افزایش امنیت اطلاعات و کاهش وابستگی به زیرساخت های بین المللی است. با نگهداری داده ها در داخل کشور، ریسک نفوذ اطلاعاتی خارجی کاهش پیدا می کند. همچنین این امکان را فراهم می کند تا خدمات داخلی با کیفیت بهتر و هزینه کمتر در اختیار کاربران قرار گیرد.
مثال هایی از سرویس های داخلی
سایت هایی نظیر «ایرانداک»، «سایت های دانشگاهی»، «سامانه های خدمات قضایی و آموزشی»، یا پلتفرم هایی مانند «فیلیمو» و «نماوا» جزو خدماتی هستند که در بستر اینترنت ملی فعالیت می کنند.
مزیت های اینترنت ملی
در ادامه به بررسی مزایای اینترنت ملی می پردازیم
کاهش هزینه های ترافیک
با توجه به اینکه تبادل اطلاعات از طریق زیرساخت های داخلی انجام می شود، هزینه استفاده از اینترنت ملی نسبت به اینترنت بین المللی پایین تر است. بسیاری از اپراتورها، مصرف اینترنت برای وب سایت های داخلی را نیم بها محاسبه می کنند.
افزایش سرعت دسترسی
نزدیکی سرورها و حذف واسطه های بین المللی، سرعت بارگذاری صفحات و دریافت داده ها را افزایش می دهد. این مسئله برای کاربرانی که از خدمات ویدئویی یا آموزشی استفاده می کنند، به شدت محسوس است.
ارتقای خودکفایی دیجیتال
با گسترش اینترنت ملی، زیرساخت های فناوری اطلاعات در کشور تقویت می شوند. این به معنای کاهش وابستگی به سرویس دهنده های خارجی و افزایش توان داخلی در ارائه خدمات دیجیتال است.
اینترنت بین المللی چیست؟
اینترنت بین المللی همان شبکه گسترده جهانی است که ما را به میلیون ها وب سایت و سرویس در سراسر جهان متصل می کند. این نوع اینترنت از طریق کابل های زیر دریایی، ماهواره ها و درگاه های ارتباطی بین المللی به کشورها متصل می شود.
نمونه های استفاده
استفاده از سرویس هایی مانند Google، YouTube، Instagram، Facebook، Amazon، Netflix و بسیاری دیگر از اپلیکیشن ها در بستر اینترنت بین المللی صورت می گیرد. سرورهای این خدمات معمولاً در خارج از کشور قرار دارند و برای دسترسی به آن ها، نیاز به استفاده از مسیرهای بین المللی وجود دارد.
مزایا و چالش ها
در این بخش به مزیت هایی اشاره می کنیم که کاربران با استفاده از اینترنت بین المللی تجربه می کنند؛ مزایایی که عمدتاً به دلیل وسعت شبکه، تنوع اطلاعات و دسترسی به منابع خارجی به وجود آمده اند.
مزایا:
- دسترسی به اطلاعات و منابع آموزشی از معتبرترین دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی جهان
- استفاده از سرویس های بین المللی مانند Google، Amazon، LinkedIn، YouTube و بسیاری دیگر
- امکان حضور در بازارهای جهانی برای کسب وکارها، فریلنسرها و فعالان دیجیتال مارکتینگ
- بهره مندی از نرم افزارها و خدمات ابری که در بستر اینترنت جهانی ارائه می شوند
- ارتباط با افراد، شبکه های اجتماعی و جوامع تخصصی در سراسر دنیا
چالش ها:
- کاهش سرعت در زمان های اوج مصرف به دلیل ترافیک بالا و مسیرهای طولانی داده
- تحریم های بین المللی که ممکن است منجر به مسدود شدن دسترسی به برخی سرویس ها شود
- احتمال نقض حریم خصوصی به دلیل انتقال اطلاعات از طریق مسیرهای بین المللی
- هزینه بالای پهنای باند بین المللی نسبت به ترافیک داخلی
- وابستگی به زیرساخت ها و سیاست های خارجی که ممکن است بر دسترسی کاربران تأثیر بگذارد
بررسی تفاوت های اینترنت ملی و بین المللی
برای درک دقیق تر تفاوت اینترنت بین الملل و داخلی، بهتر است این دو را از چند جنبه اصلی با یکدیگر مقایسه کنیم:
1. زیرساخت و مسیر انتقال داده ها
- اینترنت ملی: داده ها از طریق شبکه داخلی منتقل می شوند. به همین دلیل، سرعت بیشتر و پایداری بهتری دارد.
- اینترنت بین المللی: اطلاعات باید از چندین سرور در کشورهای مختلف عبور کند. این موضوع می تواند باعث تاخیر در بارگذاری شود.
2. سطح دسترسی
- ملی: تنها به وب سایت های داخلی محدود می شود.
- بین المللی: دسترسی کامل به منابع، سرویس ها و داده های جهانی فراهم می شود.
3. نظارت و کنترل
- ملی: تحت نظارت نهادهای داخلی و قابل کنترل بیشتر است.
- بین المللی: نظارت کمتر، اما با چالش هایی مانند فیلترینگ یا قطع دسترسی در شرایط خاص.
4. تجربه کاربری
کاربرانی که تنها به خدمات داخل کشور نیاز دارند، تجربه ای سریع تر و ارزان تر با اینترنت ملی خواهند داشت. در مقابل، کاربران نیازمند سرویس های خارجی، به اینترنت جهانی وابسته اند و گاهی با محدودیت هایی مواجه می شوند. در چنین شرایطی آشنایی با بهترین اپلیکیشن ها برای شرایط قطع اینترنت می تواند بسیار مفید باشد.
تفاوت هزینه اینترنت ملی و اینترنت جهانی
یکی از اصلی ترین دلایلی که کاربران را به استفاده بیشتر از اینترنت ملی ترغیب می کند، تفاوت در هزینه مصرف اینترنت است.
تعرفه های متفاوت
در ایران و برخی کشورها، اینترنت ملی با تعرفه ای کمتر از اینترنت بین المللی محاسبه می شود. گاهی این اختلاف تعرفه تا 50٪ یا بیشتر است. این سیاست باعث می شود کاربران به استفاده بیشتر از خدمات داخلی تشویق شوند.
بسته های ترکیبی اپراتورها
اپراتورها معمولاً بسته های ترکیبی با حجم مشخص داخلی و خارجی ارائه می کنند. این بسته ها به نوعی تعادل بین هزینه و دسترسی ایجاد می کنند. بسیاری از کاربران هنگام خرید گوشی جدید به این موضوع توجه می کنند که گوشی شان توانایی اتصال به شبکه های سریع تر و ارزان تر داخلی را داشته باشد یا خیر.
نتیجه گیری
همان طور که در این مقاله بررسی کردیم، تفاوت اینترنت ملی و بین المللی تنها در دسترسی یا قیمت خلاصه نمی شود. این تفاوت، جنبه های عمیق تری مانند امنیت اطلاعات، استقلال دیجیتال، تجربه کاربری و حتی سیاست گذاری فناوری را در بر می گیرد.
اگر تنها از سامانه های بانکی، آموزشی یا سرگرمی های داخلی استفاده می کنید، اینترنت ملی با سرعت بهتر و هزینه کمتر، انتخاب هوشمندانه تری است. اما برای کاربرانی که نیازمند ارتباطات جهانی، یادگیری از منابع خارجی یا استفاده از ابزارهای تخصصی بین المللی هستند، اینترنت بین المللی اجتناب ناپذیر است.
در این میان، فناوری های نوظهوری مانند اینترنت استارلینک یا امکان وصل شدن به اینترنت ماهواره ای با موبایل می تواند معادلات اینترنت ملی و بین المللی را در آینده نزدیک کاملاً متحول کند. شاید روزی برسد که مرزهای فیزیکی دیگر نتوانند تجربه دیجیتال ما را محدود کنند، اما تا آن زمان، آگاهی از تفاوت ها می تواند به تصمیم گیری بهتر ما کمک کند.
سوالات متداول
اینترنت ملی محدود به وب سایت ها و سرویس هایی است که داخل کشور میزبانی می شوند، در حالی که اینترنت بین المللی امکان دسترسی به سایت ها و منابع جهانی را فراهم می کند.
بله، اینترنت ملی معمولاً با تعرفه پایین تر یا نیم بها محاسبه می شود، چون داده ها از زیرساخت داخلی عبور می کنند و نیاز به شبکه بین المللی نیست.
سرعت اینترنت ملی به دلیل نزدیکی سرورها و حذف مسیرهای خارجی معمولاً بالاتر از اینترنت بین المللی است.
سایت هایی مانند فیلیمو، نماوا، ایرانداک، سامانه های دانشگاهی و خدمات قضایی از جمله خدمات اینترنت ملی هستند.
برای دسترسی به سرویس هایی مثل گوگل، یوتیوب، اینستاگرام، آمازون و استفاده از منابع آموزشی جهانی نیاز به اینترنت بین المللی دارید.
برای افزایش امنیت اطلاعات، کاهش وابستگی به زیرساخت های خارجی و کاهش هزینه مصرف ترافیک.
خیر، ممکن است به دلیل تحریم ها، محدودیت های سیاسی یا قطعی های بین المللی، دسترسی به اینترنت جهانی با اختلال مواجه شود.
اینترنت ملی در زمان های پرترافیک پایداری بیشتری دارد چون ترافیک آن داخلی است و وابسته به زیرساخت های خارجی نیست.
کاربرانی که با ابزارهای بین المللی، شبکه های اجتماعی جهانی، یا بازارهای خارجی کار می کنند بیشتر به اینترنت جهانی وابسته اند.
بیشتر گوشی های هوشمند از اینترنت ملی پشتیبانی می کنند، اما برخی کاربران هنگام خرید گوشی جدید به قابلیت های اتصال داخلی و بهینه بودن آن توجه می کنند.
چالش هایی مثل کاهش سرعت، هزینه بالا، خطر نقض حریم خصوصی و محدودیت های ناشی از تحریم از مشکلات این نوع اینترنت است.
در حال حاضر خیر، چون بسیاری از منابع علمی، آموزشی و خدمات پرکاربرد در بستر اینترنت جهانی قرار دارند و دسترسی به آن ها ضروری است.
